Het schijnbaar paradoxale begrip 'Wei wu wei', 'doen door niet te doen' of 'handelen door niet te handelen', kan men interpreteren als het niet handelen tegen de aard der dingen in. Zaad rijpt voor het ontkiemt. Gras groeit, een vogel vliegt. Alles gebeurt volgens een natuurlijke ordening. Op je gemak zijn en toch zorgvuldig te werk gaan. Onbaatzuchtig handelen, zomaar, verbonden met de Tao. Doen wat gedaan dient te worden. Spontaan aanwezig zijn, zonder te streven, zonder gerichte begeerte, zonder ambitie.

Wu wei wordt in het taoïsme vaak geassocieerd met water en de wijze waarop water zich gedraagt. Ofschoon water vloeit en geen weerstand biedt, is het toch in staat om graniet te eroderen. Water heeft geen vaste vorm zoals een steen of een stuk hout, het stroomt overal en kan de kleinste ruimtes vullen. Het lijkt of water niets doet en toch doet het iets. Het gaat erom je niet tegen een stroom te verzetten, maar om te kiezen uit de vele richtingen waarin de stroom vloeit en vervolgens de gevolgen te accepteren.

Het doelloze doel van wu wei is het streven naar een evenwichtige situatie en zodoende, zacht en onmerkbaar, in harmonie te geraken met het zelf, de anderen en de omgeving. Wu wei gaat in essentie om het vermogen te handelen zonder inmenging van het ego, zonder wilskracht, zonder na te denken. Het is een puur handelen, vanuit natuurlijkheid. Handelen vanuit wu wei is in zekere zin handelen zoals een dier doet: onmiddellijk, direct, scherp, helder en correct. Dit handelen heet 'niet-doen', omdat het ego of de persoonlijkheid dus inderdaad niets doet. Het observeert wellicht, maar neemt geen initiatief.

Aldus Elmer Hendrix in zijn boek "Tao en de kunst van familieopstellingen" over vertrouwen op wat er is en zo in harmonie komen met de natuurlijke weg.