De wens dat mensen elkaar aanspreken wordt bijna altijd geuit door iemand met een bredere bandbreedte dan degene waar de wens betrekking op heeft.
Degene waarvan wordt verlangd dat hij de ander aanspreekt op bijvoorbeeld onveilig gedrag maakt onbewust diverse keuzes. Keuzes binnen de harde en zachte factoren van zijn bandbreedte.
Het risico bestaat dat degene die het "volkomen normaal vindt dat men elkaar aanspreekt" uitgaat van zijn eigen bandbreedte. Een bandbreedte waarbinnen de zachte factor "durf ik de groepsnorm te ontstijgen" vrij groot is. Dit in tegenstelling tot degene waarvan hij dit verwacht.
Aldus Harm Hilgevoord in een MI artikel over waarom aanspreken op gedrag in de praktijk vaak niet gebeurt. Psychologische veiligheid stimuleert het in dialoog gaan bij verschillen van mening over wat gewenst is. Om zo'n veilige werkomgeving te creëren zijn er twee zaken nodig. Als eerste dient iedereen in de gesprekken evenredig aan bod te komen. En als tweede, het volstrekt serieus nemen wat er dan naar voren wordt gebracht. Verklarend voorbeeldgedrag van de teamleden met bredere bandbreedtes vormt hiervoor de basis.
