Is het niet voldoende als ik ze kan uitvoeren?
Filosofen willen dingen begrijpen. Ik in ieder geval wel. Maar ik heb gemerkt dat begrijpen niet per se zaligmakend is. Soms is het onnadenkend, niet-begrijpend meehobbelen met de stroom beter: het kan betere resultaten leveren en ik word er gelukkiger van. Het probleem is wel dat ik niet weet wanneer het beter is om onnadenkend te blijven. Alleen bij het in elkaar zetten van Ikea-kastjes? Of bestaan er ook wezenlijke zaken die ik het beste op een soort van automatische piloot kan doen?
Aldus Bas Haring, auteur van "Kaas en de evolutietheorie", in een MT.nl artikel over vertrouwen in de vakkundigheid van anderen.
