Afgezet tegen de natuur als geheel, is de mens nietig.
Het is mooi om te zien hoe alles geregeld is en met elkaar samenhangt. En dat alles dan toch net anders in elkaar blijkt te zitten als je beter kijkt, en daarna nog weer anders.
Alleen de vragende mens verwondert zich. Verwondering wordt namelijk altijd voorafgegaan door een vraag. Als je denkt dat je weet hoe het zit, en je stelt geen vragen meer, dan kun je je ook niet verwonderen. Zonder verwondering wordt het saai en neemt het enthousiasme af. Dat geldt voor alle aspecten van het leven. Ook in organisaties, ook wat betreft leiderschap.
Het leven is een dynamische onbalans. Tussen aan de ene kant behouden, en aan de andere kant veranderen. In de natuur spelen die twee krachten altijd en overal, tegelijkertijd. Een goede leider kijkt daarom niet alleen naar wat goed gaat en naar wat we moeten behouden, maar ook naar wat we moeten veranderen, gegeven de context waarin we zitten.
Aldus Eric de Blok in een managementimpact.nl artikel van Lydia Lijkendijk over het omarmen van het onbekende.
